Veenendaal

Afgelopen woensdag (8 maart) was het Internationale Vrouwendag. Voor de SP reden om stil te staan bij de strijd die vrouwen leverden ten behoeve van Menselijke Waardigheid, Gelijkwaardigheid en Solidariteit. Zoals gebruikelijk deelden 'onze' dames bloemetjes uit aan andere dames; de bloemengroet stond dit jaar in het teken van 100 jaar vrouwenkiesrecht.

(Omdat het weer te slecht was om foto's te maken, prijkt er een foto van vorig jaar bovenaan dit artikel. Wel is er een foto gemaakt van de dames, toen zij zich na afloop warmden in de Cultuurfabriek met een kop koffie.)

Hoewel we in het 'westen' vaak denken dat de emancipatie van vrouwen wel 'klaar' is, is dat echt nog niet het geval. Natuurlijk; wij doen niet aan genitale verminking en uithuwelijking, en westerse dames mogen zich kleden hoe ze willen en een carrière najagen. En ze streven mannen daarin langzaam maar zeker voorbij.
Maar vergeet niet dat deze zaken maar van pijnlijk recente datum zijn - en niet (zoals Sybrand Buma beweert) waarden die al duizenden jaren in onze cultuur zijn verankerd.

En nog altijd gelden er verschillende normen voor de beide seksen. Normen, zowel voor gedrag als voor uiterlijk. Normen die veelal met de paplepel worden ingegoten. Meisjes moeten zorgzaam en rustig zijn; jongens zelfverzekerd en wild. En dat normverschil werkt door; een leven lang.
Mannen met een 'gevarieerd' seksleven zijn stoer, vrouwen worden om hetzelfde gedrag weggezet als hoer.
Mannen die in een gesprek 'over anderen heenpraten' zijn een boss, vrouwen die zoiets doen een bitch.

Kortom: wat bij mannen als kwaliteit wordt beschouwd, wordt bij vrouwen gezien als smet. En misschien is dat normverschil de reden dat je zo weinig vrouwen in de verkiezingsdebatten ziet.
En ja; ik snap dat het met name de lijsttrekkers zijn die in de tv-debatten verschijnen. En dat grotere partijen meer aandacht krijgen dan kleine - laat staan partijen die niet of nauwelijks in beeld zijn bij de peilingen. Dat zet lijsttrekkers als Marianne Thieme, Sylvana Simons en Ancilla van Leest dus op een achterstand. Maar die achterstand hebben Thierry Baudet, Jan Roos en Hero Brinkman ook.
De vraag is veeleer: waarom hebben de grotere partijen geen vrouwelijke lijsttrekker? Sommige partijen hebben zelfs nooit een vrouwelijke voorpersoon gehad; daar is de SGP echt niet uniek in!

Maar dan nog. In de Tweede Kamer zijn 150 zetels te verdelen - die worden echt niet allemaal bezet door de lijsttrekkers van de vijf tot tien grootste partijen! Het is echt niet verkeerd om ook andere kandidaten in beeld te brengen. En omdat het anno 2017 honderd jaar mogelijk is dat ook vrouwen in de kamer gekozen mogen worden, was dit een uitgelezen moment geweest om dan juist de vrouwelijke kandidaten extra in beeld te brengen.
Al was het maar om wat diversiteit op televisie te krijgen.
Maar goed. Kennelijk denken de tv-bonzen dat er niet zoveel behoefte is aan vrouwelijke politici op televisie...

Renske Leijten tijdens een Thema-avond over zorg; in Veenendaal...

Een aangename uitzondering was het WNL-debat met de (allemaal vrouwelijke) nummers twee van van verschillende politieke partijen - onder wie 'onze eigen' Renske Leijten.
Ook op dit debat is het nodige aan te merken. In de eerste plaats dat het op zondagochtend werd uitgezonden: half Nederland lag nog in bed, en de andere helft zat in de kerk. Dus: nauwelijks kijkers. (Vrouwen op prime-time is kennelijk nog steeds teveel gevraagd...)
Een tweede faux-pas zat hem in de aankondiging. "Want achter elke man staat een sterke vrouw," zei de presentator; onbedoeld implicerend dat vrouwen enkel tot meerdere eer en glorie van mannen bestaan. Maargoed; onze samenleving heeft nog maar pasgeleden de gelijkwaardigheid van man en vrouw ontdekt...

Het debat zelf was overigens het beste debat dat ik deze campagne tot dusver heb gezien. Alles verliep beschaafd. Het was inhoudelijk, informatief, gestructureerd, helder...
Vele malen beter dan de wanordelijke RTL-debatten, met vooral mannen in de hoofdrol. Die verliepen rommelig, waren saai om naar te kijken, en op het moment dat het inhoudelijk dreigde te worden werd er overgeschakeld naar ofwel een spelletje ofwel een reclameblok.

Nu is de chaos bij de RTL-debatten vooral te wijten aan de opzet, en niet zozeer aan (het geslacht van) de deelnemers, maar er was wel een duidelijk verschil te zien in het gedrag van de kandidaten.
De mannen waren bij RTL vooral bezig met elkaar (proberen te) overschreeuwen, terwijl de vrouwen bij WNL elkaar lieten uitspreken en inhoudelijk op elkaar ingingen. Het moge duidelijk zijn waar je als kijker meer aan had.
Alle standaarden ten spijt; de dames waren nu boss, de heren bitch.

Al met al, beste televisiemakers, wil ik meer dames in beeld. Zeker als die de kwaliteit meebrengen die we bij WNL hebben gezien.
Dus stel ik u de vraag: waar zijn de dames?