Veenendaal

Aanstaande zaterdag is het zomerfestival in het Franse Gat. Een feest voor jong en oud, met muziek, een braderie, springkussens en nog veel meer.

Gistermiddag na het werk vlug naar huis. De laatste hand leggen aan de doos waar de handtekening  van de petitie Red ons Stadsstrand ingaan, snel wat eten naar binnen werken en dan naar ONS strand.

Zo nu en dan voel ik een klein druppeltje. Maar buienradar heeft ons beloofd dat het droog zal blijven. Een uurtje sponzen uitdelen en dan naar het stadsstrand. Hoeveel handtekeningen zouden we nu opgehaald hebben? Zouden we meer dan tienduizend hebben?

Rechtse mensen hebben één grote hobby: anderen niet helpen. Met groot enthousiasme breken hun politici de sociale voorzieningen af. In zijn boek 'Het Onbehagen van de Man' legt Dylan van Rijsbergen (1975) uit waarom 'rechts' dat doet: "de 'eigen verantwoordelijkheid' is hun grote ideaal. Deze burger mag niet gepamperd worden door de overheid, maar krijgt een strenge - mannelijke - leerschool om zichzelf te leren redden. Wordt hij ontslagen, dan moet hij geprikkeld worden om zo snel mogelijk weer een nieuwe baan te vinden."
'Rechts' maakt van Vadertje Staat dus een wrede hufter, omdat dit 'beter' is. De mens met pech moet niet geholpen worden, maar 'gestimuleerd'. Onderliggende boodschap: de mens met pech is lui.

Met 'wraak' kan Paus Gregorius I zich revancheren. Afgunst en gulzigheid mogen dan wel afgeleiden zijn van hebzucht; wraak is mogelijk een afgeleide van hoogmoed. De wraaknemer acht zich, in zijn arrogantie, in de positie om een ervaren of waargenomen onrecht te vergelden.

De Van Dale omschrijft het woord als: "het vergelden van een belediging of onrecht op soortgelijke wijze." Zo gezegd lijkt wraak niet onredelijk. Het is een middel om iets recht te zetten. Dus, is wraak (op zichzelf) wel een zonde? Of is het, net als lust, maar net hoe je het gebruikt?
Arme Gregorius I. Heeft 'ie eindelijk een punt, betreft het geen echte zonde...