Veenendaal

Op het terrasje in Leischendam zitten we.
Voor ons, aan de waterkant,  zit een stelletje aan een tafeltje van vier. Ze hadden gevraagd of ze daar konden zitten. Daarnaast zitten twee dames aan een tafeltje van twee. Een poosje later voegen zich nog twee dames bij dit laatst genoemde gezelschap.

“Het is een mooie actie van de SP. Jammer dat ze de andere politieke partijen niet bij willen betrekken.” Een van onze (niet aan de SP verbonden) vrijwilligers, die handtekeningen verzamelt voor de petitie RED ONS STADSSTRAND, vertelde dat een plaatselijke politicus dat aan haar meedeelde.
“Klopt dat?”, vroeg ze.
Pertinente onzin, is mijn reactie.

Paus Gregorius I mag dan 'hoogmoed' hebben bestempeld als de ergste hoofdzonde; wat mij betreft is 'hebzucht' het ergst. Hoewel ik 'hoogmoed' absoluut erken als (belangrijke) catalysator van het kwaad, blijf ik erbij dat 'hebzucht' de bron van de meeste - zo niet alle - overige zonden is. En in 'afgunst' vind ik mijn gelijk.

Ayn Rand trok haar ideologie van hebzucht door naar het domein van seksualiteit en liefde. Liefde beschouwde ze als het meest diepzinnige nastreven van de eigen behoeften en verlangens van het eigen ik. En het liberalisme mag dan wel 'vrijheid' voorstaan; dat geldt niet voor haar zeer dwingende (en dus: beperkende) beeld rond het man- of vrouw zijn.
Het behoeft geen verwondering dat de gemiddelde liberaal Rand's seksualiteitsleer het liefst buiten beschouwing laat.