Veenendaal

Als de samenleving naar het Provinciehuis komt

"Maar het beleid was als Jormungander de Midgaardslang, die in zijn eigen staart bijt," zei ik. "Het kon nooit in het evenementenbeleid worden veranderd omdat het in het raadsprogramma stond, en het kon niet in het raadsprogramma worden veranderd omdat het in het evenementenbeleid stond. Zes was het, en zes zou het blijven."

Even was ik terug op mijn oude honk, het gemeentehuis van Veenendaal, om mijn zegje te doen over een onderwerp op de raadsagenda. Niet als gemeenteraadslid dit keer, maar als inwoner van Veenendaal die gebruik maakte van zijn burgerspreekrecht.

Over de poppetjes en onderlinge verhoudingen

"Ik wou je nog complimenteren met je afscheidsspeech in de Gemeenteraad," zei Bertrick, terwijl hij de fractiekamer binnenliep. Hij zette twee bekertjes koffie op tafel; één voor mij en één voor hemzelf.
"Je hebt het gezien?" Vroeg ik verbaasd. Natuurlijk, raadsvergaderingen kun je ook online bekijken ~ ik had alleen niet verwacht dat mensen dat zouden doen als ze geen 'paard in de wedstrijd' hadden. Schijnbaar was hij oprecht geïnteresseerd; ik voelde me gevlijd.

De hobbelige start van het politieke seizoen

Toen de zomervakantie voorbij was, was alles anders...

De meest in het oog springende verandering was mijn vertrek uit de Gemeenteraad. Een plek waar ik meer dan zeventien jaar heb gediend als volksvertegenwoordiger heb ik achter mij gelaten. Nu we in Provinciale Staten maar één zetel hebben, is deze taak te groot om te combineren met het lokale. Voor het eerst in de geschiedenis moeten ik en de Raadsfractie het zonder elkaar doen...

Laatst was ik weer eens in Noard East Fryslan, in Anjum om precies te zijn. Ik ontmoette daar een kleine ondernemer.
Het was stoffeerder en na de coronacrisis werkte hij deels in dienst vaneen groot stoffeerdersbedrijf en twee dagen voor zichzelf. We kregen het over de middenstand.