Veenendaal

Toespraak voorgedragen op de
vredesmars, 22 december 2018

Het was de zomer van 2006. Ik was 24 jaar, kersvers gekozen als raadslid, en op vakantie met mijn ouders en broer. We maakten een rondreis door Europa. De pracht en praal in Wenen, en de Love Parade in Berlijn, stonden in schril contrast met wat ik zag als ik 's avonds terugkwam in het hotel en het nieuws aanzette op te televisie van de Wereldomroep.

Naar aanloop van onze Vredesmars las ik het onderstaande gedicht van Gabriel Smit. Het gedicht is al oud en is geschreven als reactie op de de gebeurtenissen in Hongarije. Zestig jaar geleden en nog steeds actueel.
Met Gabriel Smit hoop ik dat we ons afkeren van geweld en opnieuw leren kijken naar de schoonheid van het leven.

Goede kerstdagen en een prachtig Nieuw Jaar toegewenst.

Na weken van voorbereidingen, melding doen bij de gemeente, overleg door Jan Breur en Dick Roodbeen, netwerken met verschillende groeperingen, was daar dan eindelijk de 22e december aangebroken. Nog even met Baukje overlegd over (gele) hesjes voor de evt. begeleiders/ordedienst voor de verwachte mensen massa’s die de vredesmars zouden lopen. Om 13.00 uur werden de laatste flyers uitgedeeld (het was nog steeds droog); zo rond 14.00 uur kwamen er steeds meer mensen naar het verzamelpunt bij het de Oude Kerk.

Amsterdam, 10 november 2018

Weer een demonstratie! Nu in Amsterdam op de Dam. Na een gezellige treinreis met rugzak om en demonstratiebord in de hand, ging het afgelopen zaterdag richting de Dam! Niet de enige Sp'er, en door aansluiting met een andere alleengaande was de wandeling maar kort. De Dam met de FNV tenten was snel gevonden, waar koffie en koek op ons stond te wachten.

Gisterochtend 27 oktober stonden Toke en ik weer op ons vertrouwde plekje bij de van Kreelpoort. Gewapend met een flapoverbord, waarop de vraag stond:
WIE GAAT HET TEKORT OP HET SOCIAAL DOMEIN BETALEN?

Want er dreigt een tekort van 5 miljoen voor de komende vier jaar. Om het gemakkelijk te maken hadden we twee oplossingen: