Veenendaal

Eigen haard is goud waard.

Na mijn inspirerende reis door de Verenigde Staten ben ik nu weer thuis. Ik heb veel gezien, veel familie ontmoet, en genoten op de bruiloft - maar nu ben ik er weer.
Ons eerste fractieoverleg heeft plaatsgevonden. John was weer aanwezig, net als Chantal. Fijn: nieuw bloed in de groep. En, heel bijzonder, Enna heeft de Zilveren Tomaat gekregen, die Erik heeft nagelaten.
Ik ben er weer klaar voor om een stem te geven aan gewone mensen en te knokken voor een beter Veenendaal.
Het is goed om weer thuis te zijn.

Onwillekeurig moet ik denken aan de Navajo en de Mescalero-Apachen, wie het niet gegund werd om thuis te zijn. Zij werden gedwongen om een schaduw van een bestaan te leven in gevangenenkamp Bosque Redondo.
Ook denk ik aan de vele slachtoffers van de Tweede-Wereldoorlog - voornamelijk Joden - die onder het nazi-regime werden gedwongen te leven in de getto, en later getransporteerd werden naar werk- en concentratiekampen waar velen van hen een gruwelijk dood wachtte.
Hen werd geen huis gegund.

Ook vandaag zijn er nog veel mensen die geen thuis hebben.
Armoede, oorlogsgeweld en dictatoriale regimes maken dat overal ter wereld mensen niet langer thuis kunnen zijn.
Op geen ander continent ter wereld zijn zo veel mensen op de vlucht als in Afrika. De vluchtelingencrisis in Afrika bestaat uit meerdere humanitaire brandhaarden. Afrika kent niet alleen het grootste aantal vluchtelingen en ontheemden ter wereld, ook de grootste vluchtelingenkampen liggen op het continent.
En wat te denken van het Midden-Oosten? In Syrië slaan ieder uur gemiddeld 50 families op de vlucht. Ook in Irak en Jemen zijn mensen hun leven niet zeker. Het overgrote deel van alle vluchtelingen zoekt veiligheid in de buurlanden. In Libanon bestaat een kwart van de bevolking uit Syrische vluchtelingen. Zelfs Irak vangt ruim 225.000 Syrische vluchtelingen op, terwijl het daar zo onveilig is dat miljoenen Irakezen zelf moeten vluchten.
De vluchtelingencrisis in Azië concentreert zich nu vooral in Afghanistan en Pakistan. In Afghanistan neemt het Taliban-geweld weer toe en groeit het aantal ontheemden. Tegelijk worden honderdduizenden Afghaanse vluchtelingen in Pakistan gedwongen het land te verlaten. Hierdoor nemen de humanitaire problemen in Afghanistan opnieuw toe. Ook in Myanmar zijn nog steeds veel mensen op de vlucht.
Venezuela verkeert in een diepe politieke en economische crisis, met enorme inflatie en grote voedseltekorten. Er dreigt een humanitaire ramp in buurland Colombia als gevolg van de vluchtelingenstroom uit Venezuela. mensen op de vlucht.
Sinds 2015 spreken we van een vluchtelingencrisis in Europa. Door de Turkije-deal en het sluiten van de grenzen zitten tienduizenden vluchtelingen vast in Griekenland en Servië. Vluchtelingenkampen zitten overvol en velen – ook alleenreizende kinderen – slapen in verlaten gebouwen, zonder enige vorm van hulp. Asielprocedures en relocaties naar andere EU-landen vertragen of stagneren, ook omdat EU-lidstaten hun beloftes niet nakomen om vluchtelingen op te nemen.

Allemaal mensen die geen thuis hebben. Verjaagd zijn, en in erbarmelijke omstandigheden moeten overleven. Hier kunen we niet voor wegkijken.
Het is onze plicht om, zolang deze mensen geen thuis hebben, hen zich thuis te laten voelen waar zich bevinden.
Samen met Stichting Vluchteling zeg ik dan ook: ik wil minder vluchtelingen.
Teken de petitie HIER.
Want eigen haard is toch goud waard...