Veenendaal

Over de impact van politici

Het is de taak van politici om te spreken over de buitenwereld die zij vertegenwoordigen. Het uitwisselen van visies en het maken van beslissingen op basis van belangenafwegingen. Dat is wat politiek is.
Politici hebben echter nogal eens de neiging om over zichzelf te praten, en over de inrichting van hun arena. Vaak in de illusie dat de buitenwacht het machtig interessant vindt, of zelfs geholpen is met deze 'bestuurlijke vernieuwing'. En eens in de zoveel tijd leidt dit tot een aanpassing van de vergaderstructuur, waarmee de politici denken de samenleving een grootse dienst te hebben bewezen.

Van 's morgens vroeg tot 's avonds laat...

"Half twaalf," zei ik, terwijl ik een blik op de klok boven de uitgang van de Statenzaal wierp. "En ik kwam om een uur of negen binnen, dus ik heb maarliefst twee en een half uur op het Provinciehuis doorgebracht!"
"Je weet het leuk te brengen," grinnikte Bertrick. We hadden immers dik veertien uur zitten vergaderen - en we waren pas halverwege de agenda.

Kom binnen en voel je thuis

"Tot slot wil ik nog wijzen op de waarden die we als gemeenschap uitdragen. De winkels mogen elke zondag open; er is ruim baan voor commercie. Maar op ontmoeting, verwondering en verheffing bestaan restricties - en zijn daarbij ondergeschikt gemaakt aan plat kapitalisme. Is dat het Veenendaal wat we willen zijn?"

Ik was weer terug op 'het oude nest'; het Gemeentehuis. Ik sprak de raadscommissie toe over het Evenementenbeleid. Als inwoner. Te gast in de Raadszaal.

Waar je wel en niet over gaat

Socialisten hebben een 'hands on'-mentaliteit,
terwijl liberalen meer laissez-faire zijn.
Het is een beetje een versimpelde weergave van de werkelijkheid, zeker sinds Ayn Rand met haar 'objectivistische' neoliberalisme dominant werd in het liberale denken. Sindsdien doen liberalen vooral wat het gunstigst uitpakt voor het grootkapitaal. En socialisten hoeven ook niet persé overal bovenop te zitten: aan bureaucratische urenregistratie in de zorg, of betutteltrajecten bij uitkeringen hebben we immers een broertje dood.
Maargoed, de nuanceringen in acht nemende zou je kunnen zeggen dat deze stelling in grote lijnen klopt. En dat geldt zeker voor de keer toen ik de gedeputeerde vroeg naar de medezeggenschap van het OV-personeel.