Veenendaal

Hoe zal het gaan?

Ook afgelopen zaterdag zijn we weer de straat op geweest. We stonden op de markt en gingen de wijk in. Zo kreeg ik een gesprek met een mevrouw. Ik bood haar onze krant met onze oplossing voor de koopkrachtcrisis aan.
"Ach," zei ze, "er zijn zoveel crisissen. Waar moeten we beginnen?"

Terwijl de armoede om zich heen slaat, blijft onze regering op haar handen zitten en stelt alle mogelijke maatregelen uit. Als SP doen we dit juist niet. Wij hebben plannen om de koopkracht weer wat op te vijzelen en daar doen we alle moeite voor om de regering hiertoe over te halen. We staan op straat, we gaan langs de deuren en we bellen onze sympathisanten.

Terwijl ik voor de Albert Heijn in de Ellekoot mijn koopkrachtkrantjes probeer uit te venten, zit op hij op een bankje een ijsje te eten.
Op een gegeven moment staat hij op en loopt naar me toe.
"Waar ben jij mee bezig?" Vraagt hij.

Afgelopen dinsdag stonden we weer op de markt met onze Koopkrachtkrant. Hierin staan onze plannen om de koopkracht weer wat op te vijzelen.

Ik zie mensen met volle boodschappentassen en mensen die even een kopje koffie drinken. Op het oog lijkt het wel dat de inflatie nog geen invloed heeft op de mensen.
Maar dat is schijn! Als ik met de mensen in gesprek raak, dan hoor ik verhalen die mijn waarnemingen loochenstraffen.

een vergelijking met het getal pi

Eerder deze maand kopte het AD dat tampons, maandverband en dergelijke in Schotland gratis beschikbaar zijn voor "mensen die menstrueren". Dit leidde tot een golf van ophef...

De vakantie zit er weer op. Ook als SP-ers hebben wij die goed gebruikt om nieuwe energie te verzamelen, want er is nog heel veel te doen. En dus knallen we er direct in met de actie 'vijf koopkrachtknallers'!

"En daar dachten jullie als SP wat aan te kunnen doen," schamperde een meneer, toen ik hem vroeg of hij de boodschappen ook zo duur vond.
"Nee meneer, we kunnen er alleen met zijn allen iets aan doen.
Daarom staan we hier en vragen uw steun."

"Een boodschap aan Rutte? Er moeten meer bejaardenhuizen komen. Ik werk in de zorg en soms huil ik van onmacht.
Ik heb een cliënte van 90 jaar. Haar knieën zijn zo slecht, dat op een dag lukte het haar niet meer om te lopen. Toen ik bij haar kwam, had ze zichzelf al helemaal bevuild.

Hoewel de politiek eigenlijk nooit vakantie heeft, is er weer een begin gemaakt met ons te laten zien op straat!
Dat is hard nodig, want zoals nu wel bij iedereen bekend zal zijn, rijzen de prijzen de pan uit. Was de oorzaak in eerste instantie de oorlog in de Oekraïne, de inflatie stijgt steeds verder. Onlangs werd gemeld dat de prijzen van de voedingsmiddelen met 125 euro gestegen zijn, dat de prijzen aan de pomp en energie door het dak gaan.