Veenendaal

Rechtse mensen hebben één grote hobby: anderen niet helpen. Met groot enthousiasme breken hun politici de sociale voorzieningen af. In zijn boek 'Het Onbehagen van de Man' legt Dylan van Rijsbergen (1975) uit waarom 'rechts' dat doet: "de 'eigen verantwoordelijkheid' is hun grote ideaal. Deze burger mag niet gepamperd worden door de overheid, maar krijgt een strenge - mannelijke - leerschool om zichzelf te leren redden. Wordt hij ontslagen, dan moet hij geprikkeld worden om zo snel mogelijk weer een nieuwe baan te vinden."
'Rechts' maakt van Vadertje Staat dus een wrede hufter, omdat dit 'beter' is. De mens met pech moet niet geholpen worden, maar 'gestimuleerd'. Onderliggende boodschap: de mens met pech is lui.

Net als afgunst is gulzigheid te beschouwen als een vorm van hebzucht - wederom een bewijs dat hebzucht de 'moeder aller zonden' is. Gulzigheid is eigenlijk een uitvergrote versie van hebzucht: je wilt veel (eten) en je wilt het NU.
Hoewel het voor de hand zou kunnen liggen om nu een verhandeling over obesitas en zorgkosten te schrijven, ga ik dat niet doen. Ik ga mijn hersencapaciteit, tijd en energie niet steken in het fat-shamen van mensen met overgewicht (wat maar al te vaak genetische oorzaken heeft). Nee; er is urgenters dat mijn aandacht behoeft:
de obesitas van de menselijke soort  als geheel - en de kapitalistische elite in het bijzonder!

Ayn Rand trok haar ideologie van hebzucht door naar het domein van seksualiteit en liefde. Liefde beschouwde ze als het meest diepzinnige nastreven van de eigen behoeften en verlangens van het eigen ik. En het liberalisme mag dan wel 'vrijheid' voorstaan; dat geldt niet voor haar zeer dwingende (en dus: beperkende) beeld rond het man- of vrouw zijn.
Het behoeft geen verwondering dat de gemiddelde liberaal Rand's seksualiteitsleer het liefst buiten beschouwing laat.

Gregorius I mag dan wel hoogmoed hebben aangemerkt als ergste zonde; wat mij betreft is dit hebzucht. Het is immers de honger naar geld en/of macht van mensen, die ervoor zorgt dat anderen uitgebuit of onderdrukt worden en dat er oorlogen gestart worden.
Want waarom zou je een ander uitbuiten, als je niet geïnteresseerd was in geld of macht voor jezelf? Of een oorlog starten, als je genoegen neemt met de status quo?
Hoogmoed zorgt er weliswaar voor dat je aanspraak meent te hebben op geld en macht, maar het gaat pas mis als je er ook naar verlangt - en gevolg geeft aan deze begeerte. Ik kan geloven dat ik aanspraak heb op een koekje; ik neem het koekje pas als ik er behoefte aan heb.
En het mechanisme werkt ook in het groot. Waar koekje staat, zou ook 'grondstoffen' kunnen staan, of 'zeggenschap', of 'etnische of relieuze dominantie' - of iedere andere andere verschijningsvorm van geld of macht.
Met deze visie heb ik de Bijbel aan mijn zijde: "Wie rijk wil worden, staat bloot aan verleiding, raakt in een valstrik en valt ten prooi aan dwaze en schadelijke begeerten die een mens in het verderf storten en ten onder doen gaan. Want de wortel van alle kwaad is hebzucht," staat er te lezen in 1 Timoteus 6:9, 10.