Veenendaal

Toespraak voorgedragen op de
vredesmars, 22 december 2018

Het was de zomer van 2006. Ik was 24 jaar, kersvers gekozen als raadslid, en op vakantie met mijn ouders en broer. We maakten een rondreis door Europa. De pracht en praal in Wenen, en de Love Parade in Berlijn, stonden in schril contrast met wat ik zag als ik 's avonds terugkwam in het hotel en het nieuws aanzette op te televisie van de Wereldomroep.

Ik zag beelden van de oorlog in Libanon. Ik weet allang niet meer waar die oorlog over ging. Misschien is dat ook niet zo belangrijk. Wat ik nog wel weet, en dat is des te belangrijker, is het enorme menselijke leed wat zich daar afspeelde, en wat ik daarbij voelde.
Ik moest in actie komen.
Ik had natuurlijk al wel eens meegelopen in een demonstratie tegen de oorlog in Irak, maar dit was anders. Nu moest ik zelf actie ondernemen. En dat deed ik.
Eenmaal thuis trommelde ik wat vrienden bij elkaar.
Sietse van der Bij. Jochien Timmer. Fatima Bichbich. En nog enkele anderen.
En Veenendalers voor Vrede was ontstaan.

In september van dat jaar vond onze eerste Vredesdemonstratie plaats in het centrum van Veenendaal. Daarbij werden we begeleid door politie te paard; al was dat volkomen onnodig voor een 'mensenmassa' van twintig, hooguit dertig personen.
Het jaar daarop organiseerden we VEEN AID. Een benefietavond, waarvan de opbrengsten gingen naar Save the Children, om kindsoldaten uit hun situatie te redden.
Helaas was dat de laatste activiteit die Veenendalers voor Vrede heeft georganiseerd.

In de jaren daarna heb ik deelgenomen en bijgedragen aan diverse activiteiten met het thema 'vrede', die georganiseerd werden door de SP. Maar in Veenendaal slaagden we er niet of nauwelijks in om de verbinding te maken met anderen - en dus stonden we daar als klein clubje met ons eigen linkse gelijk.
Dus haalde ik de noemer 'Veenendalers voor Vrede' maar weer uit het stof vandaan. En ik vond een bondgenoot in Dick Roodbeen.
We benaderden verschillende organisaties, en het resultaat mag er zijn. Wat veel mensen.

Natuurlijk hopen we volgend jaar weer een Vredesmars te organiseren. En hopen we ons dan met nog een grotere groep mensen uit te spreken voor de vrede. Dus: neem volgend jaar allemaal vrienden of familie mee. Dan kunnen we volgend jaar nog een krachtiger signaal afgeven voor de vrede.

Ik wens u allen een fijne kerst, een goed 2019
en vrede op aarde.

Foto: Cor van Londen

Lees ook:

Nieuwsberichten:

• Samen voor de Vrede (Vredesmars 2018)
• Vrede op aarde, en in de mensen een welbehagen (Vredesmars 2017)
• Roept op aarde Vrede uit (Vredesmars 2016)
• De weg naar de Vrede... (Novemberdebat 2018: Vrede & Recht)
• Eerste vredesdemonstratie in Veenendaal (Vredesdemonstratie 2006)
• VEEN AID voor kindsoldaten (VEEN AID 2007)

Blogs:

• Vredesmars 2018 (Toke van de Rovaart)
• Gedicht: Hongarije 1958 (Baukje Hiemstra; Vredesmars 2018)
• Ik bracht mijn zoon niet groot om als soldaat te strijden
  (Alja Berck; Novemberdebat 2018: Vrede & Recht)
• Oorlog is mensenwerk. Vrede ook. (Jan Breur; Vredesweek 2017)

Andere media:

• VEENENDAALSE KRANT: Vredesmars slaat aan
• MAULARIA FIST: voordracht Veenendalers voor Vrede, 22-12-2018
  (YouTube)
• DE GELDERLANDER: Veenendaal gaat horen van vredesplatform (2006)