Veenendaal

Toen ik gisterochtend op mijn fiets naar mijn werk ging, zag ik een briefje in de groenstrook naast het fietspad.
Nieuwsgierig als ik was, stopte ik en las wat erop stond.

Maarten Hijink, Tweede-Kamerlid namens de SP, was - zoals dat in mooi Engels heet - on fire. In de Kamer stond hij, met in zijn ene hand een hele stapel rapporten waarin staat dat het eigen risico een rem is voor mensen. Door dat Eigen Risico maakt maarliefst één op de vijf Nederlanders niet gebruik van zorg, terwijl ze dat wel nodig hebben. Het overgrote deel van de Nederlanders, blijkt tevens uit de stapel rapporten, wil niet in een systeem leven waarin zieke mensen betalen voor gezonde mensen.
In zijn andere hand hield hij het  gebrekkige onderzoek, dat Shell financierde, om 'aan te tonen' dat de dividendbelasting moet worden afgeschaft. Dit zou de Nederlandse samenleving MINSTENS 1,4 miljard euro op jaarbasis kosten - geld dat ook besteed kan worden om (onder andere) het Eigen Risico af te schaffen.
"En dat is de keus waar we voor staan," zei Hijink. "Kiezen we voor de zieken, of kiezen we voor Shell? Het kabinet heeft de keus al gemaakt: zij kiezen voor Shell..." (1)

Daags nadat in de Verenigde Staten besloten is tot een grandioos belastingvoordeel van de superrijken, kocht de Republikeinse politicus Vern Buchanan uit de staat Florida een jacht om dat te vieren. Binnen in dat jacht bevindt zich een kleiner bootje (1).
De progressieve, socialistische kandidaat-senator Alexandria Occasio-Cortez verwees hiernaar in een tweet die viral ging:
"Nieuwe regel: eenieder die het okay vond dat de Republikeinse partij twee biljoen dollar uit de hoge hoed tovert voor cadeautjes aan mensen met jachten met kleine jachten erin, mag niet meer vragen hoe we gaan betalen voor mensen die chemobehandelingen nodig hebben." (2)

Dat de top van het bedrijfsleven en de politiek bij elkaar in bed liggen, maakt dat hun belangen bovenmatig worden verkozen boven die van 'gewone stervelingen'. En dat heeft een tweedeling tot gevolg.
"Er is iets totaal mis in ons land als de bovenste een procent bijna evenveel vermogen bezit als de onderste negentig procent." Schrijft Sanders. "Er is iets totaal mis als de twintig rijkste Amerikanen meer vermogen bezitten dan de onderste 150 miljoen mensen - bijna de helft van onze hele bevolking." (1)